Dünkü Çocuklar ve Bugünkü Çocuklar

Her geçen gün sokakta oynayan çocukların azaldığını görünce böyle bir yazı yazmak geldi aklıma. Bizim zamanımızda sokakta oynanırdı oyunlar, en fazla atari oynardık evde ve adaptörü ısınınca bırakmak zorunda kalırdık. Kaset üflerdik, kaset değiştirirdik. C64 devrine pek yetişemedim ben, c64 kullananlar şimdi içinden "ohoo onlar nedir ki? biz kafa ayarı yapmak için neler çektik" diyor olabilir. Onlar da haklı. Atari oynardık evimizde ama en fazla sokakta oynamaktan zevk alırdık. Günümüz gecemiz sokaklarda geçerdi. Saklambaç, 9 taş, kuki denen bir saklambaç türü (onu da başka bir yazıda anlatırım), top oynardık mahalle aralarında komşular kızmalarına aldırmadan. Onlar da haklıydı, hastası olan, gece vardiyasından gelen, yıllarca biriktirdiği parayla araba alan ama biz de çocuktuk, sokakta oynamak hakkımızdı ve bunları düşünmezdik. Arada parka gider, sallarsın, tahterevalliye biner, kaydırağa ters çıkmaya çalışırdık.

Şimdi bakıyorum sokaklara çocuklar yok sokaklarda. Hepsinin evinde ya bilgisayar ya oyun konsolları ya da her ikisinde de var. Ufacık çocuklar oyunları benden ustaca oynuyor, benim bilmediğim, adını duymadığım oyunları oynuyor. Evinde bilgisayarı ve/veya oyun konsolu olmayanlar ise internet kafelere ya da oyun salonlarına gidiyor. Oyun salonu dediysem çocukluğumuzdaki gibi değiller onlar da değişti .(Bu da başka bir yazı konusu) Lafı çok uzatmadan: sokaklar boş, çocuklar yok ortada. Parklarda sallananlar bile yok. Devir değişti ama iyi mi oldu kötü mü oldu onu ilerde göreceğiz.